45 minuten per aflevering: 2700 seconden en 700 calorieën, oftewel 3.85 seconden per calorie. Om 1 kilogram lichaamsvet te laten verdwijnen dien je 7000 Kcal te verbranden. Een simpele berekening levert dus op dat, wanneer ik de volgende maanden de kunstgeschiedenis van Rubens tot Lucian Freud op video bekijk, ik een transformatie zal ondergaan van muze van bovenvernoemde kunstenaars tot muze van Giacometti.
De straten van Parijs zijn vertrouwd met het geluid van geweerschoten. Spijtig genoeg worden ze tegenwoordig niet meer afgevuurd in de naam van de vrijheid, maar in naam van een misbruikte godsdienstwaanzin. En de mens … hij stept verder. Zondagochtend, de dag aarzelt nog tussen zon en regen, het grijs strekt zich uit boven de ontwakende stad. Anvers s’éveille. Een nieuwe dag, een nieuwe kunstenaar. Vandaag dompel ik me verder onder in oefeningszweet en kunst. Enkele maanden geleden stond ik nog voor Delacroix’ schilderij La Liberté guidant le peuple in het Louvre. De ganse bevolking van Sichuan en Yunnan deelde de zaal met mij ;-). In stilte genieten is er in het Louvre al lang niet meer bij.
Ik moet beginnen met een bekentenis. Ik heb het schilderij mijn hele leven al verkeerd gesitueerd. In mijn dilettantische leefwereld was dit kunstwerk een beeld van de Franse Revolutie. Mea maxima culpa. In een stad die bol staat van de opstanden is het natuurlijk gemakkelijk om zich te vergissen.
To err is human, not to, animal (Robert Frost)
Met Frost in gedachten om mijn dwaling te vergoelijken, kan ik in alle eerlijkheid toegeven dat Liberté guidant le Peuple zich 41 jaar later afspeelt dan oorspronkelijk gedacht. Het is een scène uit de Julirevolutie van 1830 die tot de val leidde van Charles X.
Lange tijd heeft men gedacht dat de man met de hoge hoed Delacroix zelf was, maar experten hebben deze mythe ondertussen ontkracht. Delacroix wordt echter wel afgebeeld op het schilderij van een tijdsgenoot: Théodore Géricault. Ik moet toegeven dat hij Delacroix geen al te grote rol toeschilderde, wanneer hij hem toevoegde aan zijn Le radeau de la Méduse.
Delacroix zou de man onderaan het vlot zijn (voor alle duidelijkheid heb ik hem rood omcirkeld).
Later is de dame op Delacroix’ schilderij voor de politieke en commerciële kar gespannen. Als Marianne werd zij een toonbeeld van de republiek, een toonbeeld van verzet tegen de bedreiging van de democratische waarden. In dit opzicht kan Delacroix niet ontbreken in een van de bekendste Franse strips: Bellefleur wordt de Gallische Marianne.
Morgen laat ik me onderdompelen door een van de bekendste golven uit de kunstgeschiedenis.
Kunstflaneur.be 