Ik erken dat het niet goed gaat met de Vlaamse horeca. Restaurants wachten tevergeefs op klanten en de witte kassa zal de pret niet verhogen. Nu nog snel (zwarte) poen pakken is de boodschap en voor wie betrapt wordt zijn er nog altijd culinaire aflaten te koop bij het lokale belastingskantoor. Met andere woorden, je moet gek zijn om deze dagen een restaurant te openen: lange dagen, hard labeur en op het einde roomt de fiscus af wat er nog overblijft.
Maar beste horeca, ik moet ook iets anders bekennen. Je moet gek zijn om nog bij jullie te willen eten. Noem me een bourgondiër of beotiër, maar het wordt tijd dat deze jongen ook eens op het ereschavot der klagers stapt. Mensen zijn meerwaardezoekers. Wat ze thuis kunnen hebben, lokt mensen niet langer de deur uit. En wees eens eerlijk, zijn restaurants nog wel echt bezig met de culinaire liefde of maakt die meer en meer plaats voor pecuniair belang?
Ik ben een gelukkig man. Ik neem meer het vliegtuig dan de fiets (ligt aan mijn fietsgedrag en aan niets anders) en kom zo op plekken waar ten gepaste tijde mijn maag me aanraadt om de lokale neringdoener te bezoeken. Verona, Venetïe en Parijs zijn enkele plaatsen waar ik me recentelijk bevond. Staat u me toe om aan de hand van twee beelden toe te lichten dat de situatie binnen onze landsgrenzen anders is dan daarbuiten:
Welk van beide restaurants ligt waarschijnlijk in België? (Antwoord: geen van beiden). En dat heeft u vooral aan uzelve te danken. Laat ons eens een vergelijking maken tussen een Parijs en een Antwerps Thais restaurantje:
mixed Thai starter, Thalee krapow (zeevruchten met hete basilicum), rijst en fles water:
Parijs: 30€ — Antwerpen; 45€. Zelfde porties, zelfde omgeving, zelfde smaakpalet, maar … in Frankrijk is het water gratis en de rijst ook.
Maar het kan nog beter worden. AH (‘den hollandse delhees’) biedt trouwe klanten een spaarkaart aan waarbij een tweede persoon GRATIS een driegangenmenu aangeboden krijgt. In de periode dat ik me in een marktenzaal ledig hield, vertelde men mij al dat there is no such thing as a free lunch (of diner in dit geval). Op een warme zondagavond na de cultuurmarkt trokken we naar een Antwerpse tapabar met onze bon. De vlotte bediening vertelde ons enthousiast dat men voor deze bon een speciaal menu in petto had, dat later bekend zou worden onder de naam ‘tapa rip-off’. Ik begrijp nu ook waarom Peter G. door de fiscus op de vingers getikt werd omdat hij zogezegd niet alle inkomsten aangegeven zou hebben. Het is echt niet de schuld van de horeca, de huidige kassa’s kunnen niet rekenen. En daar sta je dan natuurlijk als je je vertrouwen schenkt aan dit wonder van bits en bytes.
Een van de menus op de kaart presenteert ons een tapamix als voorgerecht, daarna een mixed grill om vervolgens af te sluiten met een crema catalana. Voor deze maaltijd betaalt u €29.7. Wij kregen echter een voorstel van €35. Wat denkt u dan? Waaw, dat moet toch wel echt de moeite zijn? Wel laat me u dadelijk deze illusie ontnemen. Bonnen en bedriegen, ze hebben in ieder geval hun beginrijm mee.
Voor deze 35€ (zonder bon dus 70€ voor de horecamensen die mijn blog ooit moesten lezen) kregen we …
- tapamix als voorgerecht (komt u bekend voor?)
- crema catalana (de kok heeft echt moeite gedaan om ons te verrassen)
- 6 warme tapas
Laat deze bankier even een kleine kostprijscalculatie doen. Ceteris paribus moeten we alleen rekening houden met het hoofdgerecht, maar toch zet ik liever de puntjes op de i. De koude tapamix kost €10.90 en de crema catalana €6.50. We kregen deze tapamix voor ons beiden, dus we halveren de prijs tot €5.45, de crema catalan blijft zijn waarde behouden. Voor de warme tapas kom ik grof gerekend aan 30€ die we opnieuw dienen te halveren. Een rekensommetje levert dan op dat voorgerecht (5.45), warme tapas (15) en dessert (6.5) niet mee kostten dan 27€ en niet de aangerekende €35. (een verschil van 30% in het nadeel van de klant dat wellicht in een van de 9 vaten boven de toog verdwijnt)
Beste horeca-uitbater, het is niet de crisis die jullie nekt, maar jullie jacht op snel gewin. Klanten worden mondiger, zijn nog steeds bereid om voor kwaliteit te betalen, maar ze zijn het beu om als idioten afgeschilderd te worden. De twee-voor-éénactie had mooie reclame voor jullie restaurant geweest, maar kortzichtigheid wint het van klantentevredenheid. De witte kassa is in vele gevallen echt niet het probleem.
Ik kijk trouwens al uit naar mijn early bird menu in Dublin waar ik 12€ betaal voor 2 samosas en een bloedhete lamb vindaloo. De koffie achteraf krijg ik er met de glimlach bij.
Kunstflaneur.be 