In zijn nieuwe bundel combineert Bart Stouten een reis naar Namibië met een eerbetoon aan Blaise Cendrars. Chrétien Breukers van Uitgeverij De Contrabas zag dat het goed was en gaf de bundel uit. Zes jaar na publicatie van Dagboek van een bloemlezer 8 op zijn blog heeft hij Bart Stouten niet over het hoofd gezien.
Eenvoud is het hoogste goed wat je kan bereiken. Deze woorden van Frédéric Chopin lees ik 1 maart op mijn gelukskalender, maar deze dag staat ook in het kader van het compliment. Wellicht daarom de vele complimenten die rondgestrooid worden tijdens de presentatie van de bundel Liefdespijn van Starbucks tot rotswoestijn in Galerij De Zwarte Panter te Antwerpen. De verwarming doet vermoeide pogingen om warmte te verdelen in het prachtige kader van de kapel van het voormalige Sint Julianusgasthuis. Oude bekenden ontmoeten elkaar, gesprekken over het weer, over radio Klara (waar Bart Stouten presentator is) en natuurlijk over poëzie en de teloorgang van de verkoop. Het eerste compliment van de avond is voor Chrétien Breukers, drijvende kracht achter De Contrabas, die met zijn bekende flair en oog voor kwaliteit, dit pareltje aan het papier toevertrouwd heeft.
Zal ik me ginds, aan het andere eind
van de wereld, met woorden
ontdoen van het teveel in mijn leven
en hoeveel tijd me dat moet kosten?
En zal ik de herstellende droomverzen lang
volhouden?
Zo opent Stouten zijn gedicht dat 38 bladzijden uitwaaiert en ons meeneemt op zijn odyssee die begint in het Starbucksfiliaal in het Antwerpse Centraal Station. De lezer kijkt mee in het hoofd van de dichter die worstelt met zijn existentiële overdaad en hoopt tijdens deze lange reis loutering te vinden van die kwaal die men consumentisme noemt.
De rest van de recensie leest u in Meandermagazine.
Kunstflaneur.be 
Het is een uitzondering in het werk van Bart Stouten. Een gedicht van 38 bladzijden volgens de meest moderne vormenleer. Het was bovendien een heel taalbad op die voorstelling, waar hij het hele gedicht zomaar even voorlas