De eerste sneeuw doorbreekt het grijze palet van België. Op de Antwerpse Meir duiken de eerste kerstbomen op en op zaterdagmiddag lijkt het woord crisis alleen maar te bestaan op bladzijde 697 van het Groot woordenboek van de Nederlandse taal. Op hetzelfde ogenblik is men in een grote fabriekshal op de Blancefloerlaan koortsachtig bezig met de voorbereiding van het theaterstuk ‘Agnes of God‘. Hoeveel jaar is het geleden dat Anne Bancroft, Jane Fonda en Meg Tilly een onvergetelijke acteerprestatie neerzetten?
Een minimalistisch decor, zoals auteur John Pielmeier het wellicht gewenst had. Alle aandacht gaat naar de drie actrices die in een ijskoude omgeving een tragedie vertolken. Een jonge non, Agnes, wordt aangetroffen onder het bloed. Naast haar ligt het lichaam van een pasgeboren baby, gewurgd met de navelstreng. Dokter Piron krijgt de opdracht om de ware toedracht te ontdekken. Tussen haar, Agnes en Moeder Miriam ontspint zich een web van intriges waarin atheïsme en geloof een centrale plaats krijgen. Was de zwangerschap verkrachting of een wonder? Langzaam aan moet dokter Piron toegeven dat niet alles een logische verklaring heeft.
Meer dan twee uur hielden Leen Dendievel, Marilou Mermans en Peggy De Landtsheer me aan mijn zetel gekluisterd. Spijtig genoeg is dit gezelschap te professioneel bezig om ooit het gezelschap van Joke S. te mogen ontvangen, waardoor deze kwaliteit in de toekomst dreigt te verdwijnen door gebrek aan subsidies.
Kunstflaneur.be 