Het lijkt op het eerste zicht een beetje tegenstrijdig om lange rijen Fransen te zien aanschuiven om het werk van een Duitser te bezoeken. Maar de foto’s bewijzen het: Parijs loopt storm voor de overzichtstentoonstelling van Anselm Kiefer.Het imposante werk neemt bijna de ganse bovenverdieping in. Met Parijs onder je, draagt de grootsheid van zijn werken er alleen maar meer toe bij dat je je steeds kleiner gaat voelen. Zoals het overzichtstentoonstellingen betaamt opent deze met het vroegere werk van Kiefer: Figuren die op allerhande locaties een Hitlergroet brengen.
Monumentale zalen vol donkere schilderijen: de bezoekers krijgen waarvoor ze gekomen zijn. De kunst van Kiefer wil een geweten schoppen, niet behagen. Je merkt ook aan de stilte waarin de mensen voorbij schrijden. Een ingetogen gefluister doorbreekt slechts bij momenten de ruimte.
Knap, maar ik moet toegeven dat ik ditmaal niet meer geraakt werd. Overkill. Enkele jaren geleden was er een gelijkaardige tentoonstelling in het Antwerpse KMSK. Vorig jaar zag ik Kiefer aan het werk in de Londense Royal Academy of Arts in Londen. De locatie van beiden ruimten leent zich beter voor deze kunst. Centre Pompidou straalt wanneer het kleurrijke artiesten als Jeff Koons ontvangt. Hier bleef ik echter op mijn honger zitten.
Gelukkig werd deze honger gestild in de omliggende straatjes. Heerlijke dimsums en kip in sichuanpeper: de smaakpapillen liepen voor de zoveelste keer gillend weg van zoveel pikant geweld. Ondanks het verontrustende weerbericht op internet bleven de buien uit en ondernam de zon meer dan eens verwoede pogingen om door te breken.
Op de Place des Vosges was het dan ook bijna onmogelijk om een lege bank te vinden. Parijzenaars koesteren zich in de winterzon op dit pittoreske plein omringd door galerijen. Boeddha en Darth Vader hengelen naar de bewondering en portefeuilles van gefortuneerde voorbijgangers. Langs de Seine verlaten we de Marais richting Notre-Dame. Een beeld van Johannes Paulus II koestert zich in de lage zonnestralen. Om de hoek tovert de naam van een antiquair een glimlach op mijn lippen: zou hij weten wat zijn naam betekent?
Een paar straten verder wil een winkel ons overtuigen van zijn ongedierteverdelgingsmiddelen. De ganse etalage wordt ‘opgevrolijkt’ met ratten in een klem.
Het is ondertussen 18.30u geworden. We eten een falafel en keren terug naar de wagen. Het is nog een lange rit naar huis.
Kunstflaneur.be 