Wellicht zal de naam geen belletje doen rinkelen, maar op Tumblr is de man een internationale bekendheid met zijn People Matching Artworks. Uitgeverij Hatje Cantz bundelde de mooiste werken. Yves Joris onderwierp het boek aan een kritische blik en bleef met gemengde gevoelens achter.
Fotograaf en wieleraffecionado Stefan Draschan startte zijn project People Matching Artworks in 2015. Een jongeman in jeans die opgaat in een landschap van Caspar David Friedrich, een vrouw in bloemenkleed die bijna lijkt te verdwijnen in de waterlelies van Monet, we hebben ze al meer dan eens zien voorbijkomen (en wellicht geliket) op de sociale media. De fotograaf maakte er zijn handelsmerk van.
Met een observerend oog voor deze serendipiteit reist Draschan momenteel musea af om het ideale beeld vast te leggen. Elke foto levert onmiddellijk honderden likes op van zijn volgers. Wellicht heeft uitgeverij Hatje Cantz zich dan ook gebaseerd op het succes van de sociale media om een soort van ‘best of’ te maken. Het boekje dat recent in mijn bus viel, oogt in ieder geval mooi. Veel foto’s toveren een glimlach op mijn gelaat, terwijl ik als een veelvraat steeds sneller de pagina’s omsla. Bladeren in een boek en scrollen op het internet. Veel verschil is er niet.
© Stefan Draschan
En dat is wellicht de reden waarom ik op mijn honger blijf. Bijna geen duiding bij leven en werk van deze man. Amper drie pagina’s tekst in een boek van 120 bladzijden. Het is ook duidelijk waarom. De beelden spreken voor zich, maar tegelijk tonen ze momentopnames die alleen maar bestaan bij gratie van de lens van deze observerende fotograaf. Het kan niet alle dagen feest zijn in het land van Serendip, waardoor je bij sommige foto’s toch al wel even moet kijken alvorens de samenhang duidelijk wordt. En dan besef ik pas dat de fotograaf in zijn opzet geslaagd is. Ik blijf hangen bij zijn werken. Zoek naar de samenhang en besef dat de werken waar deze het minst aanwezig is, sterker worden tijdens mijn observatie.
Je moet het ijzer smeden terwijl het heet is, moet Draschan gedacht hebben want ondertussen heeft hij een aantal nevenprojecten opgestart zoals People Touching Artworks en People Sleeping in Museums. Een leuk idee kan nooit kwaad, maar wereldschokkende fotografie zal het niet opleveren.
Kunstflaneur.be 