In de Antwerpse Wolstraat weet WM Gallery me steeds opnieuw te verbazen. Dat overkwam me recent met fotograaf Kim De Molenaer en zijn tentoonstelling Form and Feeling. Tijd voor een gesprek over analoge fotografie in digitale tijden en reizen tussen Antwerpen en Griekenland.
10 jaar geleden opende voormalig antiquair Patrick Declerck zijn galerij WO-MEN IN FINE ART (WM Gallery voor de vrienden) in een historisch pand in de Antwerpse Wolstraat. De focus ligt op moderne kunst met nationale en internationale namen. Denk gerust aan Matteo Pugliese, Delphine Boël, Pol Mara en Thierry Poncelet.
Tot 26 mei loopt er de tentoonstelling Form en Feeling van Kim De Molenaer, waarvoor de kunstenaar zich liet inspireren door de Griekse oudheid en dito schoonheidsideaal. In Kims foto’s geen Joe Sixpack, maar atletisch gespierde lichamen in perfecte harmonie met de omgeving. Ik vermoed dat Kim de mosterd is gaan halen bij de Oud-Griekse dichteres Sappho, die schreef dat wat mooi is, ook goed is.
Het is een ontspannen Kim De Molenaer die ik thuis mag ontvangen. Hij verblijft momenteel in België. “Ik pendel tussen België en Griekenland omdat ik me daar niet volledig wil settelen. In Griekenland creëer ik, in België, Nederland en Frankrijk toon ik de resultaten hiervan.”
Hij heeft een fotoalbum meegebracht om zijn werk toe te lichten. Ik blader door een ideale wereld waar ziekte niet bestaat, de bierbuik naar het rijk der fabelen werd doorverwezen en jeugdpuisten slechts een nare droom zijn. “Nochtans komt er geen enkele vorm van beeldmanipulatie aan te pas”, verzekert Kim me. “Geloof me dat de opmars van de digitale fotografie de snelheid niet ten goede komt. Wanneer ik voor iemand een reportage maak, dan verwacht men dezelfde avond al resultaat. Zo werkt het niet bij mij. Ik studeerde af aan de afdeling fotografie van de Antwerpse Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen waar ik de métier leerde. Die kennis is voor mij belangrijk: hoe je chemie omzet naar beelden. Dat kan alleen maar als je de foto de kans geeft om te ‘rijpen’. Ik wil gewoon dat een gevoel van eenvoud en rust die je overvalt wanneer je naar mijn foto’s kijkt.” En die rust straalt de fotograaf zelf ook uit. Hij zoekt en wikt zijn woorden, denkt na alvorens ze op me los te laten.
Ongewild valt de naam Marc Lagrange. Kim was tot aan zijn dood in 2015 diens naaste medewerker. Of hij beïnvloed werd door Lagrange? “Niet echt. We hebben een totaal andere stijl. Als ik iets gemeen heb met Marc is het wellicht de keuze van camera en licht.”
Op Kims website lees ik dat zijn werk in relatie wordt gebracht met dat van Sally Mann en Jock Sturges, twee fotografen die zeker in deze politiek correcte tijden enige controverse oproepen door hun beelden van naakte kinderen en adolescenten. ‘Ik denk niet dat mijn werk enige controverse oproept. Ik breng mooie mensen op een mooie manier in beeld. Wellicht zijn de werken van Mann en Sturges direct en daardoor meer confronterend. Ik geef het Griekse schoonheidsideaal weer op moderne wijze: zonder filter. Pure esthetiek.”
Hiermee belanden we bij de fotoserie Beaches. Ik merk dat Kim het meest op zijn gemak is wanneer hij erover spreekt. “Er komt heel wat voorbereidingswerk aan te pas. Ik werk meestal met een grootformaatcamera. Met een negatief van 10 op 12.5 cm krijg je een schat aan details in beeld. De eerste dag trek ik meestal op verkenning om te zien op welke hoogte ik mijn statief moet plaatsen, hoe de lichtinval is. Vervolgens tracht ik zoveel mogelijk toevalligheden op een beeld te krijgen. Ik noem het mijn eigen ‘gemanipuleerde toevalligheid’. Dit kan veel tijd in beslag nemen. Ik beperk me meestal tot 14 foto’s. Analoge fotografie dwingt tot keuzes: het is een jacht op het juiste beeld. Elk ‘shot’ moet raak zijn. En als dat allemaal achter de rug is, moet je ook nog rekening houden met de kwetsbaarheid van de drager. Blootstelling aan licht is nefast. Dan kan je opnieuw beginnen.”
Ik vraag Kim of er ook Belgische fotografen zijn waar hij naar op kijkt. Stephan Vanfleteren blijft zijn verwondering en bewondering voeden. Maar ook internationale fotografen: “Over de landsgrenzen vind ik vooral de mosterd bij fotografen als Herbert List, Paolo Roversi en Robert Mapplethorpe. Zij maken allemaal deel uit van het analoge tijdperk, waarin fotografie nog een avontuur was. Ik bewonder de wijze waarop zij schoonheid in beeld brengen: puur, tijdloos, kleurloos (monochroom), beelden die voor zichzelf spreken. De beelden die wij nu van hen zien, zagen zij destijds enkel met hun camera.”
De tentoonstelling ‘Form en Feeling’ loopt nog tot 26 mei in WM Gallery. Daarna is het werk van Kim te zien is in de L’avenirsite in Lier (van 6 juli tem 1 september) én in een groepstentoonstelling bij Samuel Maenhoudt Gallery in Knokke (van 29 juni tem 28 juli)
Meer werk vind je op zijn website: http://www.kimdemolenaer.be/
Kunstflaneur.be 